Kontynuujemy naszą serię na temat znakowania odzieży. Tym razem pod lupę bierzemy stosunkowo nową technologię, bo opatentowaną zaledwie osiemnaście lat temu. Mowa tutaj o DTG (z angielskiego Direct to Garment).
Chyba każdy z nas jest zaznajomiony z obsługą domowej drukarki. Wkładamy papier, klikamy ‘Drukuj’ i po kilku sekundach możemy wziąć do ręki gotowy wydruk. Amerykanin Matthew Rhome również znał ten proces i zadał sobie pytanie - co jeśli zamiast papieru użyjemy tekstyliów? W roku 1996 jego rozważania przyniosły efekty - na rynku pojawiła się pierwsza drukarka wykorzystująca technologię DTG.
Do tej pory wykonywanie nadruków na ubraniach było dosyć skomplikowanym procesem (przypomnijcie sobie nasz niedawny tekst
Sitodruk - Najpopularniejsze metody znakowania). Wymagało dosyć pokaźnego parku maszynowego oraz niemałej wiedzy. DTG to niemal przeciwieństwo tego procesu.
TECHNOLOGIA
czyli jak właściwie się to robi?
Zapomnijcie o kliszach i karuzelach wielkości samochodu. DTG pozwala na wykonywanie nadruków dużo mniejszym urządzeniem. Proces przygotowania do druku sprowadza się wyłącznie do przygotowania pliku, a czas przygotowania maszyny do druku liczony jest dosłownie w sekundach. Odzież umieszczamy na specjalnej, sztywnej podkładce, która następnie przechodzi przez drukarkę. Grafika aplikowana jest bezpośrednio na nośniku, który następnie należy utrwalić termicznie. I gotowe! Jakby tego było mało - DTG pozwala nam na odzwierciedlenie niemal całej palety barwnej, a nawet druk z przejściami tonalnymi. Brak konieczności przygotowania form drukarskich czy sit pozwala na drukowanie już od jednej sztuki.
DTG może być wykonywany na dwóch rodzajach urządzeń - technologią na sucho (np. maszyny DuPont) lub na mokro (wet on wet – np. na maszynach Kornit).
Na zdjęciu nadruk wykonany w na maszynie Kornit (wet on wet). Doskonale widać płynne przejścia tonalne oraz mnogość kolorów, których spasowanie przy druku sitem byłoby niezwykle trudne do wykonania. Przy DTG - wystarczy jeden plik i gotowe!
Przed nałożeniem finalnego wzoru w obydwu przypadkach konieczne jest zagruntowanie materiału. I tutaj pojawiają się różnice. W przypadku druku na sucho najpierw należy materiał wysuszyć, a następnie zacząć drukowanie. W przypadku druku na mokro farbę nakłada się bezpośrednio na mokry grunt.
Efekt wydruku różni się nieznacznie w zależności od wybranej metody. Druk na sucho jest bardziej czasochłonny, ale daje nam nieco lepsze odwzorowanie i nasycenie koloru. Taki wzór jest również nieco wyraźniejszy, ponieważ farba nie wsiąka w tkaninę. W przypadku druku na mokro mamy natomiast gwarancję, że wzór będzie bardziej trwały przez to, że wnika głębiej we włókna.
Jak każda technologia DTG posiada jednak również swoje ograniczenia. Jednym z podstawowych niedogodności jest ograniczone pole zadruku - przeważnie nie większe od formatu A3. Tak przygotowany nadruk mimo, że stosunkowo trwały wymaga też większej uwagi podczas prania - o tym trochę szerzej w dalszej części tekstu.
Idealnym podłożem do druku DTG jest odzież bawełniana - różnego rodzaju koszulki, polówki, bluzy czy torby. Do niedawna jedynym dostępnym rodzajem podłoża było 100% bawełny, jednak od jakiegoś czasu coraz więcej drukarni umożliwia druk na białych podłożach poliestrowych lub mieszankach poliestru i bawełny.
DLA KOGO?
czyli kiedy stosować DTG
Z pewnością DTG nadaje się idealnie do niskich nakładów, dlatego często jest wykorzystywany przez osoby niezwiązane z branżą do wykonania koszulek na imprezy okolicznościowe czy inne nieoficjalne imprezy. Ale nie oznacza to, że nie nadaje się do wykorzystania w większej skali. Bardzo dokładne odwzorowanie skomplikowanych kolorystycznie projektów pozwoli na druk grafik o nasyconych kolorach czy przejść tonalnych, które są ekstremalnie trudne do osiągnięcia innymi technologiami i wymagają niemałej wiedzy i doświadczenia. Fakt, że nie ma konieczności przygotowania sit czy form drukarskich sprawia, że możemy personalizować nadruk na każdej sztuce odzieży - doskonałe wyjście w przypadku strojów sportowych.
JAK TO ZROBIĆ?
czyli jak przygotować projekt do DTG?
Przygotowanie pliku DTG to chyba jeden z najłatwiejszych procesów. Zdecydowana większość drukarni poprosi was o zwykły plik bitmapowy z przezroczystością. Naturalnym wyborem jest tutaj format TIFF, ale pojawia się pewna ciekawostka. Projekty nie muszą być przygotowane w przestrzeni CMYK - druk DTG można wykonywać również z plików w przestrzeni barwnej RGB, zatem do wyboru mamy również format PNG.
JAK DBAĆ O NADRUK?
czyli ile to wytrzyma?
Tutaj niestety musimy być trochę bardziej uważni niż przy nadrukach wykonanych na przykład w technologii sitodruku.
1. Pierzemy na lewej stronie. Dzięki temu nadruk nie będzie się szybko ścierał.
2. Pierzemy maksymalnie w 30 stopniach przy 600 obrotach na minutę. Ubrań zadrukowanych w tej technologii nie powinniśmy też suszyć w suszarkach bębnowych.
3. Tak jak w przypadku innych nadruków - nie prasujemy wzoru. Jeżeli już koniecznie musimy to zrobić - prasujmy na lewej stronie w niższej temperaturze.
4. Kategorycznie nie stosujemy odplamiaczy, pamiętajmy też, że nie możemy takiej odzieży prać chemicznie.
Jeśli zastosujemy się do tych zaleceń nadruk wykonany technologią DTG powinien cieszyć nasze oko nawet po 50 praniach!